Een laag zelfbeeld is vaak (mede) oorzaak van een burn-out.
Dat is op zich logisch, want iemand met een positief zelfbeeld en een gezond portie zelfrespect laat zichzelf niet chronisch overvragen.
Een voorbeeld van een ervaring van een vrouw:
“ Ik zit nu enkele dagen met een pittige burn-out thuis en ik moet van de verzuimbegeleider gaan koffiedrinken met collega’s, maar dat lukt me nu niet. Dat heb ik ook gezegd... Ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen. Ik begin aan de telefoon te huilen en dan wordt mij gezegd, helaas dit is het protocol."
Haar vraag?
“Maar het lukt me echt niet, wat kan ik doen?”
Een welwillend mens dat door overbelasting uit is gevallen. Te lang teveel gegeven, is uiteindelijk door haar lichaam tot stilstand gedwongen. Ze heeft zichzelf te lang gedwongen door te gaan. Zichzelf weggecijferd. Te weinig nee gezegd, behalve tegen haarzelf. Al haar vrije tijd gebruikt om bij te tanken om toch weer te kunnen werken. Totdat dit ook niet meer hielp en ze in een klap uitgeschakeld werd door een burn-out.
Zij wil zelfs ook nog aan het verzoek tot koffie drinken meewerken, vind het stom van zichzelf dat ze hier nee op moest zeggen. En vraagt zich af hoe ze dat kan uitleggen dat ze dit niet kan. De eindelijk uitgesproken 'nee' (weliswaar gedwongen door de burnout) wordt niet gehoord, niet sereus genomen...
Kan ze dat echt niet even opbrengen? Nee, wanneer je burn-out bent kan dit al teveel zijn. Dat is inderdaad ernstig, een burnout kan zelfs nog ernstiger zijn.
Wat triest is, is dat ze zichzelf niet serieus nam waardoor ze ziek werd... Maar vooral dat de verzuimbegeleider dat eist van iemand die aangeeft het niet te kunnen. Ze eindelijk eens een een hoognodige 'Nee' zegt. Maar toch moet.
En toch moet ze, wordt ze gedwongen om weer over grenzen te gaan. Hoever moet ze nog gaan? Begrijpt de verzuimbegeleider dan niet dat dit over grenzen laten duwen nu juist moet worden afgeleerd? Dat dit ziekmakend is?
Iemand in deze situatie wordt juist zieker van stress. Vooral in de beginfase van een burn-out kan dat ziekmakend zijn. En zelfs kans op goede re-integratie torpederen. Het is aan te raden om hierin af te stemmen op de zieke werknemer. Misschien is er een andere manier om toch enigszins contact met het werk te houden. Of misschien toch later er een start mee te maken.
Is dit 'lage zelfbeeld' fenomeen herkenbaar voor jou? Dan is het volgende handig om eens een aantal keren voor jezelf of in jezelf hardop te zeggen, waarbij je wisselend een woord de klemtoon geeft:
MOET ik dan nu van mijzelf? Moet IK dat nu van mijzelf? Moet ik DAT nu van mijzelf? Moet ik dan NU van mijzelf? Moet ik dat nu VAN MIJZELF?
Dit kan je helpen je zelf een meer realistisch beeld van de situatie te geven.
.jpg)
